Het straatleven van Georgetown: streetart en -food

04-06

Rise and shine! De wekker gaat vroeg vandaag, want we moeten de trein pakken. Een ‘Grab’ brengt ons naar Kuala Lumpur Sentral. We vinden al snel het juiste perron en hebben zelfs nog even tijd om ontbijt te halen. Dat was zo gepland. Waar we alleen geen rekening mee hielden, is dat er eigenlijk alleen kleine winkeltjes zijn (type 24 uur open en snelle hap). Dus het blijft bij een simpel broodje en chocomel (ik) en een blikje ijskoffie (Har).

In de trein hebben we ruime stoelen in de eerste klas. Dat betekent vooral meer beenruimte en een leuning die wat achterover kan. We vertrekken netjes op tijd (een heel verschil met onze ervaringen in Zuid-Amerika) en na een paar stops zoeven we de stad uit en wordt het uitzicht vrijwel onmiddellijk groen, met veel varens en palmen. Het ontbijt in de trein bestaat uit een sapje, muffin, crackers en zoute pinda’s. Nu zie ik jullie wenkbrauwen bijna fronsen, maar het nationale ontbijt hier is ‘nasi lemak’ en bestaat uit rijst, groente, saus, soms kip en pinda’s. Dus die pinda’s waren zo gek nog niet. Ik val hierna in slaap, terwijl Harald lekker leest. Als ik weer wakker wordt blijkt de lunch ook al te zijn geserveerd - en afgeslagen. Het is nog geeneens 11 uur.

Om half 1 stopt de trein in Butterworth, niet de laatste referentie naar het Britse koloniale verleden. In de trein hadden we onze lange kleren aan, want de airco stond op standje vrieskist. De warmte én luchtvochtigheid die ons bij het uitstappen om de oren slaan, zijn extreem! We moeten ook meteen in actie komen, want we moeten gelijk de ferry pakken, dus backpack om en daar gaan met die banaan! We pakken de trap omhoog en komen dan terecht in een heel kleine, heeeeel volle wachtruimte. Kijk! Zo kennen we Azië weer! De passagiers voor de rit terug naar Kuala Lumpur staan al te trappelen. We mogen er amper door. Harald wordt zelfs bijna omver gelopen door iemand met haast, die ook een half bladenrek omlaag stoot.

We kopen een ticket voor de ferry, die al ligt te wachten, lopen naar het controlepunt, met ticket in de hand en… helaas. Alleen de brommers mogen nog aan boord, alle wandelende passagiers hebben pech: Halfuur wachten dan maar.

Een uur later dan gepland stappen we van de ferry in Georgetown, het voedselwalhalla van Maleisië. We hebben nog geen hotel geboekt, maar weten wel in welk deel van de stad we willen vertoeven, dus gaan we vast die kant op. Bij het eerste beste koffietentje rem ik af, ik heb inmiddels beretrek. We worden doorverwezen naar de buren en wat er van buiten uitziet als een kansarm, gesloten tentje, blijkt een schot in de roos! Heerlijke nasi met een omelet en -schijnbaar- befaamde currysaus en een mihoen om je vingers bij af te likken! Van de koffie met gecondenseerde melk (net anders dan in Vietnam) en thee met honing en citroengras knappen we helemaal op. En gelukkig maar…

Want vervolgens lopen we een halfuur in de hitte -en hoge luchtvochtigheid- het halve centrum door. De receptionist bij het Museum Hotel zet grote ogen op als we hem vertellen dat we zijn komen wandelen. Schijnbaar is dat niet gebruikelijk.

Het Museum Hotel is een historisch, gerestaureerd pand. Er zijn nog veel koloniale panden te zien in Georgetown, maar over de jaren heen zijn ze vaak in verval geraakt. Dit hotel is officieel erfgoed en ziet er daarom een stuk mooier uit. Er hangt zelfs een tekening van een Nederlandse bank: de ABN Bank (zie de foto’s).

Na even te zijn opgedroogd, gaan we gelijk op pad. Er is hier heel veel streetart, dus we maken een rondje door de stad. Die straatkunst kan van alles zijn: een kleermaker, naast een kleermakers-stalletje op de markt, een tekening van een beroemd dessert, maar ook kinderen en heel veel katjes.

We sluiten de dag ook af met street: streetfood. De heerlijkste geuren komen ons tegemoet van een stalletje waar iemand driftig staat te wokken. Char koan teow, rijstnoedels met garnaal. Het stalletje blijkt al meermaals te zijn gefilmd door internationale programma’s en het eten is zo lekker dat we een tweede portie halen.

05-06

Harald vertelde eerder al dat er veel Chinezen in Maleisië wonen. In Georgetown streken ze neer in ‘Jetties’: huizen die op houten palen boven het water zijn gebouwd. Er wonen nog steeds grote families. In zo’n Jetty wandel je over houten vlonders (van zo’n vijf tot zes dunne planken). De huizen zijn bescheiden, veel spullen liggen buiten en er zijn af en toe tempels of altaren gebouwd.

We starten bij de Lim Jetty, degene het dichtst bij de ferry, en hebben het rijk voor ons alleen. Het blijkt een verademing ten opzichte van de meest bekende Chew Jetty. Want de Lim Jetty is gewoon een woongemeenschap, maar de Chew Jetty staat ook bekend als toeristische trekpleister. Dat betekent gelijk winkeltjes vol troep, drommen mensen en waarschuwingsborden voor oplichters. We weten niet hoe snel we weg moeten komen.

Langs de weg eten we gebakken banaan en meer gefrituurd lekkers en lopen nog langs een derde Jetty. In een winkeltje met als thema ‘kat’ kopen we een sleutelhanger voor onze nieuwe portemonnee. Het hangertje blijkt te staan voor ‘money fortune’, dus dat was meant to be. De dag sluiten we af in opnieuw een slecht verlichte hal met gare plastic stoelen en witte tafels, maar heerlijk eten. ‘Sedap’ noemen ze dat hier. En als ik dat tegen de chef zeg, lacht hij van oor tot oor om die toerist die Maleisisch spreekt.

06-06

We gaan de weg op! Eigenlijk wilden we vandaag naar de jungle verkassen, maar het is nog niet gelukt om een tour te vinden die naar onze zin is, daarom blijven we een dagje extra in Georgetown.

De auto brengt meteen meer vrijheid: we rijden de stad uit naar Kek Lok Si, de grootste Boeddhistische tempel van Maleisië. En als ik zeg groot bedoel ik: meerdere complexen, niveaus en eindeloos veel standbeelden. Je kunt je hier uren vermaken en dat doen we ook. In een van de tempels hangen we wenslintjes op: één voor de gezondheid van onze families, één voor een lange relatie en eentje voor wereldvrede. Nu maar hopen dat ze helpen, al was het maar een klein beetje…

Bij Kek Lok Si staat ook een gigantisch gouden standbeeld, meters en metershoog torent hij overal bovenuit. Hij is zelfs nauwelijks op de foto te zetten, zo groot. Het is met recht de eyecatcher van deze tempel.

Na Kek Lok Si willen we wat meer ontspanning, maar het weer werkt niet lekker mee, dus de geplande strandmiddag ruilen we in voor de Tropical Spice Garden. Een soort botanische tuin die helemaal vol staat met zo’n beetje alle bloemen en planten die voorkomen in Maleisië. En dankzij al die planten lopen we heerlijk beschut.

We sluiten deze chille dag af met lassi (een mix van melk en fruit) en vis en garnalen aan het strand. Tijdens een wandelingetje met onze voeten in het warme zeewater voelt het even alsof we alleen op de wereld zijn, zelfs al zitten er meters verderop nog een paar mensen te genieten van hetzelfde uitzicht.

Wat de dag van morgen gaat brengen, hangt nog even boven de markt. Harald heeft af en aan contact gehad met een verblijf in de jungle bij de grens met Thailand, maar het regelen van een permit zou zomaar een week in beslag kunnen nemen, maar het zou ook in een dag gepiept kunnen zijn. Morgenochtend horen we meer…