Een busticket teveel en een plu te weinig

31-05/01-06

Zoals de meeste lange verre reizen beginnen met een kleine stap, zo begint die van ons héél dichtbij; gewoon bij de bushalte in onze eigen straat. Het OV wat je het beste kent en het meest vertrouwt, dat die je dan in de steek laat door te vroeg weg te rijden…

Ach ja, dan maar een half uurtje later. Dat maakt op drie weken ook niet uit. Konden we Sucre en Salta ten minste nog een extra aaitje geven en ze vertellen dat Simones neef Marcel net zo lief voor ze gaat zijn als wij…

De eerste horde genomen, op Schiphol volgt de volgende: bij de luchtvaartmaatschappij willen ze ons niet aan boord hebben omdat we geen vertrekkend ticket uit Maleisië hebben. “Maar we reizen over land Maleisië uit, we hebben een ticket vanuit Singapore naar de Filipijnen” blijkt niet genoeg. “We hebben een huurauto die we moeten inleveren bij de grens met Singapore” is ook niet afdoende. We moeten iets hebben waarmee we bewijzen dat we van plan zijn Maleisië uit te reizen “anders belanden jullie mogelijk in de cel, dat zou ik afraden daar!”

Al met al hebben we, pal naast de incheckbalie op Schiphol, twee bustickets van Kuala Lumpur naar Singapore geboekt die we nooit zullen gaan gebruiken… maar daarmee mochten we dan het vliegtuig in.

Mooi op tijdom 21:45 uurvertrekken we vanuit Amsterdam naar Abu Dhabi, waar we een korte overstap hebben naar Kuala Lumpur. Hoewel deze tweede vlucht iets te laat vertrekt landt hij toch mooi op tijd in Maleisië. Waarschijnlijk is hij flink vooruit gestuiterd en sneller gegaan de laatste uren want het was een bumpy ride. Heb ik me laten vertellen dan hè, voor de verandering was ik eens KO en Simone de wakkere van ons twee.

In Maleisië loopt alles gesmeerd. Douane, bagage en op naar de trein naar de stad. De hele gang van zaken doet wat on-Aziatisch aan. De chaos zoals wij hem kennen ontbreekt hier in elk geval. In het centrum volgt nog een kort ritje met de metro, waarna we rond23:00 uurmidden in Bukit Bintang staan. Dat is wel een flinke cultuurshock moet ik zeggen. Waar ik Azië toch vooral ken van Vietnamese tradities, is deze stad er eentje die behoorlijk anders in elkaar zit. Een en al Neonreclames, felle lichten en enorm veel geluiden is wat er in razend tempo over je heen gespoeld wordt.

We zoeken ons hotel op en installeren ons voor de nacht, want we zijn op na een hele reisdag. Morgen tijd om deze nieuwe wereld te verkennen! Oh, en dat busticket? Daar vroeg natuurlijk geen mens meer naar…

02-06

Wakker worden in een onbekende grote stad vind ik altijd iets spannends hebben, zekerals je in het donker bent aangekomen. Je hoort al van alles buiten maar kunt je er nog geen voorstelling van maken omdat je de stad nog niet hebt gezien.

Zo ook vanochtend in Kuala Lumpur, waar we na een goede nacht (bij)slapen de deur uit gaan om een ontbijtje te scoren. We lopen door de grote straat vlakbij, wagen ons nog even niet aan curry voor ontbijt en houden het nog even veilig met een goedgevulde tosti, koffie en een heerlijk sapje.

We nemen de monorail naar Chinatown, waar we eerst bij een kleine Chinese tempel belanden en even later in de de Chinese ‘Ancestral Hall’ waarin zich eveneens een tempel bevindt, maar ook een klein museum met een eerbetoon aan de mensen die de banden tussen Maleisië en China hebben gerealiseerd en in stand gehouden. China heeft hier namelijk, zoals in veel Aziatische landen, een stevige vinger in de pap. Zo’n 20 procent van de inwoners van Maleisië heeft een Chinese achtergrond.

Dit uit zich ook doordat zich in elke zichzelf respecterende stad een Chinatown bevindt. Uiteraard is die in Kuala Lumpur een van de grotere, waar we een flinke tijd rondstruinen en onze ogen de kost geven. Op het moment dat mijn oog op een straatventer met lokaal lekkers valt en ik twee dunne pannenkoekjes met respectievelijk pinda en kokos bestel, gaan ook de hemelsluizen open. Het begint echt fors te gieten en nadat we onze snack op hebben besluiten we ons terug richting het centrum te begeven. We kopen eerst een paraplu (€4), besluiten na tien minuten dat die niet voldoet en kopen dan maar een echt goede (€6). Dat is weer een wijze les; als het al goedkoop is, ga dan niet voor het goedkoopste…

We hobbelen terug in de richting van het hotel en frissen ons daar even op. Het is zo klam dat we constant bezweet zijn, en een duik in onze rooftop-pool werkt verfrissend. Voor het diner belanden we bij een lokaal tentje (type: minstens 150 gerechten op de kaart, tl-licht en plastic krukjes), maar we kunnen in de keuken kijken en wat we daar zien stemt ons gunstig. Inderdaad; het nationale gerecht Nasi Lemak met kip van Sim en mijn tandoori zijn om je vingers bij op te eten. Naans vers uit de klei-oven maken het werk af.

Aangezien we aan de vroege kant waren met eten sluiten we de dag af met het beklimmen van de KL-tower, een beroemde televisietoren. Nou ja, beklimmen, we doen die 282 meter toch maar met de lift. Buiten is het uitzicht spectaculair met tientallen wolkenkrabbers om ons heen, die een prachtig lichtschouwspel geven tegen de stad in het donker. Het meest bijzonder van alles zijn de nog veel beroemder Petronas Twin Towers, waar we ook zicht op hebben.

Hiermee sluiten we ons eerste dagje Maleisië af, en gaan we lekker nog het laatste restje jetlag eruit slapen.

03-06

We zijn vroeg uit de veren vandaag, want we willen een speciale bezienswaardigheid bekijken waarvoor wordt geadviseerd er bijtijds te zijn. Dus zitten weom 8:00 uurin de ‘Grab’, de lokale Uber, op weg naar de Batu Cave Temple zo’n 13 km ten noorden van het centrum. Dit grottencomplex herbergt een belangrijke hindoeïstische tempel en kun je bereiken door de 272 treden van de gekleurde trap de beklimmen waarbij je langs een 43 meter hoog gouden standbeeld van de oorlogsgod Kartikeya loopt. Met andere woorden; de hindoes hebben er werk van gemaakt je standaard tempelbezoekje wat te pimpen. Het is inderdaad een mooie ervaring om deze trap te beklimmen, vergezeld door tientallen java-aapjes die er in de omgeving leven en af en toe mooi gaan zitten voor de foto.

In de enorme grotten, meer dan 400 meter lang en 100 meter hoog, staan meerdere tempels waar de hindoes hun gebeden uitvoeren. We lopen op ons gemakje door deze bijzondere omgeving, die ondanks de drukte sereniteit uitstraalt. Zelfs de aapjes blijven hier uit zichzelf weg zo lijkt het, alsof ze voelen dat hun capriolen hier teveel zijn. Na een klein uurtje dalen we de trap weer af en blijkt waarom we zo vroeg waren. Hele drommen mensen vinden zich een weg naar boven om de tempels te bezoeken. We waren er op een juist moment.

We nemen opnieuw een ‘Grab’ terug naar de stad en gaan door op de religieuze toer. Er staat namelijk een prachtige moskee net buiten het centrum waar we goede verhalen over hebben gehoord. We worden ontvangen in de Wilayah moskee en mogen ons beiden verkleden in kaftan en abaya en Simone krijgt uiteraard een hoofddoek. Onze privégids neemt ons mee door alle ruimtes van deze prachtige moskee en vertelt in de tussentijd veel over het islamitische geloof. Hoewel Simone en ik hier beiden best wel veel over weten, leer je toch altijd wel iets nieuws, zeker over de positie van de islam in Maleisië, dit is namelijk de primaire religie in dit land en voor de Maleiers, zo’n 60 procent van de bevolking. Hierdoor heeft Maleisië bijvoorbeeld ook twee rechtssystemen, civiel en islamitisch. Het islamitisch recht geldt echter alleen voor de moslimgemeenschap.

Na deze mooie en leerzame rondgang begeven we ons naar het park onder de gisteren al van afstand bewonderde Petronas Twin Towers. Hier lunchen we lekker Koreaans, wandelen wat door het park en schieten zelfs nog even de enorme mall onder de wolkenkrabbers in. Minstens net zo groot als de beroemde exemplaren in Dubai die we wel eens zagen.

Na een kort stopje bij het hotel om even op te frissen doen we nog één religieus uitstapje vandaag, en wel de grootste Chinese tempel van Maleisië, Thean Hou. Deze is overdadig gedecoreerd en versierd met honderden lampionnen. We zijn hier expres rond zonsondergang, omdat het magisch moet zijn deze lampionnetjes allemaalte zien branden. Helaas voor ons blijft het bij de belofte, want ze blijven uit. Misschien ook last van de energiecrisis? Al met al toch prachtig om hier een poosje rond te wandelen.

Dat wandelen vinden we even later een minder idee. De dagelijkse hoosbui is laat vandaag, maar hij is er niet minder zwaar om. We schuilen even in de tempel en nemen snel een ‘Grab’ naar de centrale markt waar we een hapje willen eten, maar regenen compleet nat in het korte stukje rennen van de taxi naar de ingang. We brengende laatste anderhalf uur van de dag op deze markt door en eten heerlijke specialiteiten zoals sizzling chicken en Maleisische wontons, en wachten tot de bui overwaait. Al die gekochte paraplu’s? Juist, in het hotel laten liggen…

Hiermee eindigen onze dagen in Kuala Lumpur. Een stad die aan de ene kant niet Aziatisch aanvoelt, want het straatleven voelt heel westers. Aan de andere kant is er met alle drukte, verkeer en zoveel felle lichten juist wel een sfeer die als heel Aziatisch te omschrijven is. Morgen gaan we weer andere oorden verkennen, voor nu ‘terima kasih’ voor het lezen!