Our cup of tea!

10-06

We hebben onze eerste ochtend in Tanah Rata, het dorpje wat onze uitvalsbasis vormt voor de theevelden van de Cameron Highlands. Na een rustige start en een lekker ontbijt gaan we op pad. Ook nu weer blijkt onze huurauto een plus, want we kunnen zelf onze handel en wandel bepalen. Gezien de enorme aantallen toeristen die we gisteren al op veel plekken zagen is het fijn dat we juist andere mooie plekjes kunnen opzoeken. We cruisen door de valleien en nemen een afslag de berg op. Al snel komen we langs leuke uitzichten en stoppen een paar keer voor foto’s. We willen ook wel een goed stuk wandelen door de theevelden, maar een goede plek daarvoor vinden we nog niet. Wel komen we bij een fabriek waar thee gedroogd wordt die je ook kunt bezoeken. Maar helaas, vandaag zijn ze gesloten.

We blijven rondrijden, nemen hier en daar nog een verkeerde afslag, en genieten van de vrijheid en de mooie natuur om ons heen. Langs de weg groeit allerlei moois, zoals wilde orchideeën. We belanden voor de mooiste uitzichten en een wandeling toch bij een theeplantage die ingericht is op het ontvangen van geïnteresseerde toeristen, ook wel omdat de andere theevelden gewoon niet betreden mogen worden. We wandelen door deze theevelden heen, hebben het heerlijk, en schieten prachtige foto’s. Gelukkig is het wat later op de dag en is de ergste drukte al geweest.

Simone had nog iets gevonden over een theeceremonie bij een Chinese dame. De informatie is wat vaag, maar de locatie zou vlakbij de wasserette zijn waar we onze gewassen kleding kunnen ophalen. We rijden er dan maar direct even langs. Als we het gevonden hebben staan we voor een woonhuis met een hek eromheen. Maar buiten op het hek staat wel heel groot Cha Ren, de naam die we zoeken.

Simone trekt de stoute schoenen aan, drukt maar gewoon op de bel, maar niks.. nog maar een keer aanbellen dan. Nu horen we ver weg iets onverstaanbaar Maleisisch geroepen worden. Na een poosje gaat dan het hek open en staat daar een kleine dame; Cha Ren herself! We hebben heel erg mazzel, want we treffen haar bij toeval omdat ze hier niet meer woont. Ze verzorgt nog steeds theeceremonies, maar nu in haar hostel aan de andere kant van de stad. We maken een afspraak voor de volgende dag.

Als laatste stop remmen we af voor een afternoon tea bij The Smokehouse. In de tijd dat de Britten hier hun koloniale voetstappen zetten is dit gebied ‘ontdekt’ als perfecte plek voor het verbouwen van thee, maar ook om de drukkende hitte van het laagland te ontvluchten. Op zo’n 1600 meter is het inderdaad heerlijk vertoeven bij zo’n 25 graden, een welkome afwisseling van de tropische omstandigheden. The Smokehouse is een prachtig hotel-restaurant, volledig in oud-Britse stijl. Dat houdt dus in dat ze ook een overheerlijke afternoon tea serveren met scones, sandwiches en Eton mess. We hebben een heerlijke namiddag hier.

We hebben een lekker dagje achter de rug en gaan terug richting ons hotel en vertoeven een poosje in hun prachtige tuin. We eten die avond Koreaans om de hoek en houden het weer bijtijds voor gezien.

11-06

Opnieuw een dagje in de theevelden, en we gaan vroeg op zoek naar mooie plekjes en uitzichten. We rijden nu de andere richting de vallei door naar een plek die bekendstaat als een mooi uitzichtpunt en worden niet teleurgesteld. De zon staat nog laag aan de hemel en geeft prachtig licht op de steile hellingen met theevelden. Simone is helemaal in haar element met de camera, dus die vermaakt zich prima. De berg waar we opgereden zijn is ook prachtig, maar wel uitdagend om te rijden. Het is vaak smal en het is goed uitkijken zonder vangrail.

Gelukkig doen we lekker rustig aan en hebben geen haast.

Omdat we vroeg zijn weggegaan hebben we nog niet ontbeten, dus dat gaan we eerst maar eens doen. Daarna gaan we terug de berg op, naar de bekendste plantage van deze streek, BOH (Best of Highlands). Hier lopen we een poosje rond, kopen uiteraard wat thee en ademen af en toe diep in. Wat ruikt het hier heerlijk naar thee! Dit hebben we nog niet eerder geroken, terwijl we al anderhalve dag door de theevelden banjeren. Net als we ons afvragen of ze dit misschien kunstmatig de lucht inspuiten lopen we achterin het complex tegen een gebouw aan. Hier wordt de theebladeren gedroogd en verwerkt, de geur is hier overweldigend! Daar willen we natuurlijk wel even een kijkje nemen en dat mag ook. Mooi om dat proces te zien hoe het blaadje verwerkt wordt.

Deze regio staat ook nog bekend om iets anders, namelijk aardbeien. Dat is trouwens ook de reden dat het op sommige momenten ook wel een heel lelijke plek kan zijn, want er staan veel kassen en er ligt veel landbouwplastic op de hellingen. Daarnaast wordt er lang niet altijd aan duurzaam verbouwen gedaan en wordt er regelmatig illegaal water getapt. We remmen toch af bij een van de kassen, maar wel een waarvan we hebben uitgezocht dat het een beetje verantwoord omgaat met de natuur. Helaas zit zelf plukken er niet in, maar een doosje aardbeien nemen we wel mee. En misschien zijn we verwend, maar wij gaan toch liever voor de Hollandse.

Na een snelle lunch bij, opnieuw, The Smokehouse, zetten we koers naar Cha Ren voor de theeceremonie. Dit is een bijzondere ervaring zeg! In traditionele Chinese kledij gaan we zitten en neemt de gastvrouw ons mee in de gebruiken rond het theedrinken. Omdat het theedrinken een ontspannende gebeurtenis is gaan we eerst aan de slag met wierook, en maken kunstzinnige vormen van wierookpoeder in zand. En het moet gezegd, het gepriegel werkt inderdaad kalmerend. Daarna steken we dit aan met zeer zeldzaam hout om een sterker aroma te verkrijgen.

Na een korte ademhalingsoefening om nog verder te ontspannen zet Cha Ren voor ons drie verschillende soorten thee en laat ons zien wat de gebruiken zijn voor het zetten, serveren en drinken in zowel China als Maleisië. Want daar zitten nog wel verschillen in. Zo gooien de Chinezen één voor één een handje groene thee in de pot, en gokken daarbij (om geld) erop wiens blaadje rechtop in het water blijft staan. Een andere, oudere traditie is dat de gastheer of -vrouw zelf de eerste slok neemt, en daarna de gasten pas. Dit heeft ermee te maken dat de gastheer of -vrouw hiermee laat zien dat de thee niet vergiftigd is. Met name bij bijeenkomsten van rivaliserende families was dit uiteraard gebruikelijk. Al met al zijn we na anderhalf uur heuse theekenners en daarbij ook nog eens helemaal zen, en dat is ook de bedoeling. Absoluut een aanrader als je ooit in deze buurt bent.

Hiermee zit ons bezoekje aan deze streek erop, besluiten we. Het was gelukkig minder druk dan toen we op zondagavond aankwamen, maar ontkomen aan veel toerisme doe je hier toch heel moeilijk. We eten lekker op de lokale avondmarkt, waar ze niets nalaten om ons van een lekkere maaltijd te voorzien. De Bihun-soep is fantastisch, maar de nasi is voor ons helaas te pittig, maar niet minder lekker. Na het eten en koffie pakken we de spullen in en maken ons klaar om de volgende ochtend verder te reizen. Next stop; Melaka!

12-06

We hebben dus een reisdagje voor de boeg. Melaka ligt op zo’n vijf uur rijden, maar we zijn niet al te vroeg op pad dus trekken er gewoon de hele dag voor uit. De eerste 40 kilometer zijn bergwegen die ons uit de vallei leiden. Het is, net als de heenweg (toen we vanaf de andere zijde kwamen), een prachtige route met mooie zichten op de vallei. Waar ze in Maleisië helaas niet echt aan doen zijn stopplaatsen op mooie plekken, dus het blijft bij genieten vanuit de auto. Na zo’n anderhalf uur bereiken we de snelweg en gaat de reis sneller.

De wegen in Maleisië zijn goed te noemen. Provinciale wegen als in de vallei of de jungle zijn netjes tweebaans en breed genoeg en medeweggebruikers gedragen zich meestal behoorlijk. Daarnaast heb je de snelwegen, dit zijn tolwegen en meestal vier- of zesbaans of zelfs breder rondom grote steden. Wel wordt er links gereden, maar dat kunnen we gelukkig prima vanuit eerdere ervaringen. Rondom Kuala Lumpur, waar we langs komen, is het opletten geblazen. Drukte en soms onoverzichtelijk plus een gigantische onweersbui maken het een lastig stukje om te rijden. Ook dat lukt uiteindelijk prima en dan is het nog een uurtje of anderhalf naar Melaka.

Ondertussen hebben we de bergen wel echt weer achter ons gelaten en zien we om ons heen niets dan jungle. Het is best een bizar gezicht, een snelweg als de A27 maar dan omgeven door kilometers oerwoud. In Melaka checken we in in ons hotel midden in het centrum, vlakbij het Dutch Square en het Stadthuys. Jawel, hier zijn best wat Nederlandse invloeden te vinden, omdat de VOC hier bijna 2 eeuwen een handelspost had.

Het is al het begin de avond, dus veel tijd om de stad te verkennen is er nu niet meer. Dat laten we voor morgen.