In één dag Singa-poor

13-06

Vandaag worden we wakker in Malakka, en daarmee zijn we voor het eerst in zes dagen weer terug in de drukte van de stad. Na de natuur in het regenwoud en de groene theevelden van de Cameron Highlands is dat wel weer even anders. Sowieso zijn de temperaturen hier wel ‘ouderwets’ tropisch, ten opzichte van het aangename bergklimaat waar we vandaan komen.

Omdat we vooraf geen exact plan hebben gemaakt hoe lang we overal wilden blijven hebben we de afgelopen twee weken de vrijheid gehad om hier en daar een nachtje langer te blijven. Gevolg is wel dat we nu al weten dat we alleen deze volle dag in Malakka te besteden hebben. Dat lijkt ons wel voldoende, maar we gaan op tijd op pad om op ons gemak te bekijken wat we willen zien.

Na een lekker ontbijtje wandelen we wat rond in het oude centrum en belanden bij een Chinees winkeltje, wat van voor tot achter volgestampt staat met allerhande oude spullen. De eigenaresse is vol enthousiasme dat we binnen komen kijken, drukt ons al een cadeautje in de hand in de vorm van een paar oude Maleisische postzegels en laat ons daarna het ene na het andere oude snuisterijtje zien. Ze vertelt ons zelfs dat ze eigenlijk wel een museum zou willen openen, wat we direct geloven. We kopen wat kleine souvenirtjes bij haar en vervolgen onze weg.

We wandelen naar het Dutch square, waar we de overblijfselen uit de Nederlandse koloniale tijd willen gaan bekijken. Hier staan bijvoorbeeld het oude ‘Stadthuys’ maar ook een twee kerken uit die tijd. Eentje is nog in oorspronkelijke staat en de andere is een ruïne. Het Stadthuys en de kerk zijn zelfs in een kenmerkende oranje kleur geschilderd. We beklimmen de heuvel naar de ruïne waar we de oude grafstenen bekijken, met daarop ook oud-Nederlandse teksten. Ook verderop in de stad vinden we ‘onze’ invloeden terug in het straatbeeld, want we komen langs straten die ook zo in Nederland terug te vinden zouden kunnen zijn, met bijvoorbeeld oude pakhuizen bij de haven.

We sluiten ons rondje koloniaal-Malakka af met een bezoekje aan een fort waar ook nog oude Nederlandse kanonnen staan. Al met al erg bijzonder om dat stukje historie te ontdekken.

Hiermee hebben we al een flink stuk door de stad gewandeld en het is even wennen aan de hitte die we al een paar dagen niet hadden meegemaakt. Daarom doen we even rustig aan op het heetst van de dag, en gaan pas later weer verder op pad. Malakka heeft als havenstad ook een rivier die dwars door de oude binnenstad loopt. Met een bootje kun je een korte rondvaart maken om de stad vanaf het water te bekijken. Dat kunnen wij natuurlijk niet afslaan, en zo stappen we aan boord voor een klein uurtje op het water. Met een flinke gang gaat de boot door de Maleisische grachten, langs winkeltjes, restaurants en huisjes aan de waterkant. Ook een wat meer traditionele wijk wordt niet overgeslagen.

Wat overigens minder traditioneel is, maar wel typerend voor deze stad, zijn de fietstaxi’s waar je niet omheen kunt. Ten eerste omdat het er veel zijn en ten tweede omdat sommige keiharde muziek afspelen tijdens het rondrijden. Maar het meest in het oog springend zijn de zwaar over the top versieringen en onnoemelijke hoeveelheid lampjes die erop zitten. Ze hebben allemaal een thema zoals Pokémon, Hello Kitty, Spiderman of My Little Pony. Dus als je ooit in Malakka bent, bereid je voor op een van de meest Aziatische dingen ooit; de fietstaxi.

Na de rondvaart hebben we een plan want ook in Malakka willen we de lokale moskee bezoeken. Dit exemplaar is namelijk uitzonderlijk mooi, want hij is gebouwd op een steiger aan de kustlijn. We kiezen er juist voor om hier tegen zonsondergang langs te gaan, want juist dat moment is erg indrukwekkend tegen de prachtige achtergrond van de zee daar. Het is inderdaad een plaatje om te zien in die setting, en de bijzondere architectuur van de moskee draagt daar ook aan bij. Als we na dit bezoek nog even een stukje verder lopen om vanaf het naastgelegen strand nog een mooie foto willen maken, schiet er boven ons hoofd iets door de struiken. We kijken nog eens goed en zien een aapje op z’n dooie gemak over de schuttingen naast de straat banjeren. Zoals we in Nederland niet opkijken van een duif meer of minder, zijn de Maleisiërs schijnbaar niet onder de indruk van een aap in het dagelijkse straatbeeld. We staan een poosje te kijken naar het aapje wat daar rondhobbelt, en zien al snel dat hij niet alleen is, want nummers twee, drie en een klein nummertje vier zijn ook in buurt. Bijna vinden we het jammer als de taxi er is om ons terug te brengen naar het centrum van Malakka.

En zo zit ons dagje hier er alweer zo’n beetje op, maar niet voor we iets hebben gedaan waar Malakka om bekend staat; de Nyonya-keuken. Dit is een culinaire stroming waarin de traditionele Maleisische keuken is vermengd met die van Chinese immigranten, die veelal woonden in paalwoningen of ‘Jetty’s’, zoals we die al bezochten eerder deze reis in Georgetown. Deze mengelmoes levert een heerlijke smaakervaring op in de gerechten die wij probeerden. Sommige gerechten zijn wel behoorlijk pittig, maar wel met zoveel smaak dat het niet de boventoon gaat voeren. Heerlijke kippenvleugels, gestoofd rundvlees en typische blauwgekleurde rijst komen voorbij op tafel. Het is een smaakvolle afsluiting van een mooie dag in Malakka.

14-06

Omdat we dus maar één volle dag in Malakka over hadden, trekken we vandaag alweer verder. We moeten namelijk vandaag de huurauto inleveren bij de grens tussen Maleisië en Singapore, zo’n twee uur rijden vanaf Malakka.

We pakken dus in, lopen nog even het centrum in voor een lekker ontbijtje en gaan onderweg. De weg naar Singapore is makkelijk, maar we krijgen wel weer een paar stevige buien over ons dak. Ook dat hoort bij het tropische klimaat van Maleisië. In het uiterste zuiden, Johor Bahru, leveren we de huurauto in en hijsen we de backpacks op. De grensovergang gaan we namelijk met het openbaar vervoer doen.

Om bij het bus- en treinstation te komen moeten we een stukje lopen, om een groot winkelcentrum heen. Als we erlangs lopen vermoeden we toch dat we ook kunnen afsnijden door het winkelcentrum, dus met volle bepakking steken we over. Tussen het winkelend publiek, die geen wenkbrauw optrekken bij het zien van twee backpackers, vinden we de loopbrug naar het station. Daar aangekomen blijkt dat met de trein over de grens geen optie meer is; geen tickets meer. Gelukkig gaan er ook bussen de grens over, dus we gaan richting de busplatforms. Hiervoor moeten we uiteraard door de douane om Maleisië uit te komen. We begeven ons, denken we, tussen de flinke forensenstroom die dagelijks de grens over trekt om te werken in het buurland. Door de Maleisische douane gaat vlot, en we staan zo op het busstation tussen de dieselwalmen, stappen een bus in waar nog ruimte is en wachten tot we vertrekken. Dat blijkt direct te zijn, want blijkbaar is wachten op een volle lading hier niet nodig… met een mannetje of zes in de enorme bus gaan we op weg voor de paar kilometer naar Singapore.

Als de bus stopt twijfelen we even; moeten we alleen even een stempel halen en weer terug de bus in of nemen we de backpacks mee? Toch maar het zekere voor het onzekere nemen en we hijsen de boel weer op onze rug. Dat blijkt geen slechte keuze, want zo vlot als de Maleisische douane ging, zo langzaam gaat het aan deze kant. We staan een flinke tijd in de rij om te horen dat we een formulier moeten invullen op de iPads die daar opgesteld staan, dan moeten we weer aansluiten in de rij. De iPad van Simone vertoont dan ook nog kuren waardoor de frustratie even toeneemt. De wachttijd in de rij is inmiddels verdubbeld, want het aantal open loketten is gehalveerd van twee naar één.

Uiteindelijk mogen we na ruim een uur eindelijk Singapore in, maar daar volgt de volgende uitdaging. We moeten een (andere) bus nemen naar het dichtstbijzijnde metrostation, maar hebben nog geen Singaporees geld. Je kunt wel inchecken (net als met je OV-chipkaart in Nederland) met je creditcard, maar daar hebben we er maar één van, en net als met de OV-chipkaart kun je maar met één persoon reizen op een kaart. Dus terug naar een andere bus, waar ze mogelijk nog Maleisisch geld accepteren. Uiteindelijk wisselt de beambte aldaar ons Maleisisch geld om tegen voldoende Singaporese dollars. Waarschijnlijk tegen de meest ongunstige wisselkoers ooit, maar je moet wat…

We bereiken het metrostation waar de zaken weer ten goede keren. We pinnen wat geld, kopen metrokaarten en stappen in richting Chinatown, op zoek naar een slaapplekje. We waren al gewaarschuwd dat Singapore duur is, zeker als je net uit Maleisië komt. Terwijl de metro ons richting de bestemming brengt zoeken we online een beetje uit waar we willen verblijven. Little India is prijstechnisch nog wel enigszins acceptabel, maar we lezen dat deze plekken zonder uitzondering minder schoon te noemen zijn. Daarom valt onze keus op Chinatown, dus daar stappen we uit. We hebben online al wel een goed hotel gezien, maar die is toch wel wat aan de prijzige kant. Daarom lopen we een stukje door Chinatown en lopen ook bij een ander hotel naar binnen. Die bevalt ons niet zo in prijs-/kwaliteitverhouding, dus we besluiten toch maar door te lopen naar de duurdere optie. Als het dan toch al veel gaat kosten kunnen we maar beter zeker weten dat het goed is. Inmiddels hebben we de stad wel omgedoopt tot Singa-poor.

Een heerlijk maaltje bij een restaurantje met Chinese specialiteiten langs de weg brengt ons weer in betere stemming. Qua afstand was dit de kortste reisdag van de hele vakantie, maar zeker de meest inspannende… zo zie je maar dat reizen vaak verrassend is, maar soms ook verrassend lastig kan worden.

15-06

Als we wakker worden en de gordijnen opentrekken is het ons duidelijk, Singapore is het Dubai van Azië. We hadden het uiteraard gisteravond al een beetje door; rondom ons hotel staat het vol met hoogbouw. Flats, kantoren en hotels van twintig of dertig verdiepingen en soms nog wel veel meer. We zijn op tijd op pad, want we willen de drukte voor zijn bij een leuke bezienswaardigheid. We nemen de metro naar Gardens by the Bay. Dit is een futuristisch florapark met twee grote kassen waar planten en bloemen van over de hele wereld groeien. We starten onze wandeling in één van de twee kassen, The Cloud Forest. We komen langs enorme varens en palmen, exotische bloemen en onnoemelijk veel verschillende soorten orchideeën. In de kas staat in het midden een enorme rots waar je bovenop kunt komen. Daarna loop je via verschillende niveaus langs de buitenkant van de rots weer terug naar beneden en heb je prachtig uitzicht op de hele kas. Na een poosje ontdekken we waarom het The Cloud Forest heet, want rond10:00 uurwordt de kas volledig gevuld met heel fijne nevel, waardoor je je echt in een regenwoud waant. Het is een prachtig gezicht.

Omdat we vroeg gestart waren, hebben we nog niet echt ontbeten dus dat doen we eerst, vóórdat we verdergaan in de andere kas en de tuinen. Helaas is het op dat moment al flink druk geworden en je kunt inmiddels over de hoofden lopen, waardoor het niet echt leuker wordt. We besluiten niet al te lang te blijven, het mooiste hebben we toch al gezien. We maken een wandeling door de tuinen met iconische hoge torens van Gardens by the Bay, op weg naar de wolkenkrabber Marina Bay Sands. Ook dat gebouw is exemplarisch voor de skyline van Singapore en bestaat uit drie gebouwen met een skydeck er bovenop in de vorm van een schip. In het gebouw is een hotel gevestigd, waar we doorheen lopen richting het exclusieve winkelcentrum The Shoppes. Ook hier gaat de vergelijking met Dubai niet scheef, want het kan zich zeker meten met de grote malls die we daar wel eens zagen. Temidden van alle winkels ligt zelfs een kanaaltje waar je met een gondel doorheen kan varen, en er is geen exclusief modemerk wat er geen winkel heeft. We houden de hand maar goed op de knip…

We lopen een flink poosje tussen het winkelend publiek en nemen nog een kijkje bij de baai erachter, waar je een schitterend uitzicht hebt over de skyline van de rest van de stad. Inmiddels is het wel tijd voor de lunch en daarvoor gaan we terug naar Chinatown. Hier vind je namelijk een aantal zogenaamde hawker centers, wij gaan naar Lau Pa Sat. Dit zijn enorme hallen waar zich ontelbare streetfoodstalletjes bevinden met specialiteiten uit heel Azië. De meeste stalletjes hebben maar één of twee gerechten, maar omdat het er zoveel zijn is de keuze alsnog moeilijk te maken. We kiezen uiteindelijk voor een heerlijke kom Vietnamese noedelsoep en Baobuns, die we nuttigen tussen alle locals en ook veel werkenden, die tijdens hun lunchpauze uit de wolkenkrabbers komen en hier een snelle maaltijd halen.

Aangezien ons hotel de luxe optie is geworden is deze van alle gemakken voorzien. We lassen weer een kleine pauze in ons programma en gaan een lekker stukje zwemmen in de rooftoppool van ons verblijf. Dat werkt heerlijk verfrissend en is ook nog eens een leuke ervaring tussen de wolkenkrabbers. Met een bezoekje aan het stoombad erbij zijn we weer helemaal opgeladen voor de avond, waarin we twee doelen hebben. De eerste is een bezoekje aan het kleinste en goedkoopste sterrenrestaurant van de wereld. In een van die hawker centers zoals eerder op de dag staat een streetfoodstalletje wat enkele jaren geleden is bekroond met een Michelinster, genaamd Hawker Chan. Met goede moed en een beetje trek gaan we op pad naar de locatie, niet ver van ons hotel. We lopen de hal in, die beduidend minder aantrekkelijk is dan die waar we eerder die dag waren. Op zoek naar Hawker Chan lopen we de verdiepingen af, en vragen hier en daar of iemand weet waar het is. Af en toe krijgen we vragende blikken als antwoord, maar sommigen weten wat we bedoelen. Alleen horen we meerdere keren tot onze verbazing “already closed”. Waarom, het is toch pas net 7 uur geweest? Uiteindelijk worden we in de juiste richting gewezen maar inderdaad; de zaak zit potdicht, als een van de weinigen trouwens, want bijna alles is hier tot laat open. Schijnbaar verdient meneer Chan overdag voldoende om zijn zaak vroeg te sluiten en lekker op de bank te ploffen. Wij kiezen maar voor een ander maaltje. Best lekker, maar helaas geen sterrenkwaliteit.

Als laatste willen we nog een lichtshow zien. Die zijn er meerdere in de avonduren, zeker in het weekend zoals nu. We belanden voor de tweede keer die avond in Gardens by the Bay, waar tussen de typische ‘bomentorens’ een schouwspel gaande is van laserlicht en rook, waarmee op kunstzinnige wijze het noorderlicht wordt nagebootst. Opnieuw is het hier ontzettend druk en hoewel de creatie mooi is om naar te kijken, is het niet helemaal wat we hoopten. Gelukkig hebben we nog een kans, want we kunnen nog naar de laatste water- en lichtshow van de dag, bij de baai achter de mall waar we eerder ook waren. En dat is gelukkig een schot in de roos. Onderweg scoren we een kopje koffie, waarna we op tijd zijn om een plekje vooraan bij de waterkant te bemachtigen. We worden 15 minuten lang getrakteerd op een schouwspel van fonteinen gecombineerd met licht en geluid tegen de prachtige achtergrond van de skyline van Singapore. Als de laatste klanken over de baai rollen en de fonteinen hun hoogste waterstralen uitspuwen weten wij: dit is een perfect sluitstuk van onze dag in Singapore.