Ik heb een toe-toet-toeter op mijn Vietnam scooter

27-06-2014: Ons eerste dagje in een nieuwe omgeving. We hebben het drukke en rumoerige HCMC, zoals Ho Chi Minh City hier wordt genoemd, achter ons gelaten en worden wakker in Nha Trang. Nog steeds druk en rumoerig, maar van een andere orde dan HCMC.

Nha Trang is een kustplaats zoals er veel zijn in Vietnam. Redelijk toeristisch ingesteld, qua inwonertal niet bijzonder groot (voor Vietnamese begrippen dan, in Nederland zou dit de 5e grote plaats van het land zijn) en met een heerlijke boulevard om kilometers overheen te slenteren, of... te scooteren!! Laat dat nou net iets voor Sim en mij zijn.

Na het ontbijt nemen we een besluit. Het verkeer is niet zo achterlijk hier als het is in HCMC, dus we durven het aan. Mede gevoed door het feit dat we erachter komen dat 'Monkey Island' meer 'Tourist Entertainment Island' schijnt te zijn, vatten we het plan op om met de tweewielers een mooie kustweg af te rijden naar het noorden om daar de Bo Ha watervallen te bezoeken. We huren tegenover het hotel twee scooters voor nog geen tientje per dag en gaan op weg. Al snel laten we de stad achter ons en hebben we een heerlijk lege kustweg voor ons. De route is 'scenic' en slingert zich over het rotsplateau aan de oevers in het noorden van de stad. Vervolgens komen we in een vissersplaatsje, alwaar we aansluiting krijgen op 'highway 1'. Highway blijkt een groot woord. Waar de kustweg nog rustig en vierbaans was, is de highway niks meer dan een brede strook asfalt waar zich van nature twee banen vormen, met aan de zijkanten twee oneffen, smalle banen waar de vele motor- en scooterrijders zich mogen voortbewegen. Op de hoofdrijbanen is het een chaos; bussen, auto's, vrachtwagens en alles wat er tussenin zit schiet hier langs elkaar. Een keer toeteren en groot licht is het teken voor: "Ik ga nu inhalen en alles wat er in de weg rijdt heeft pech!". Gelukkig hoeven we hier maar kort overheen en komen al snel bij het dorpje Phu Huu, waar de watervallen zich bevinden.

Een leuk ritje door het dorp (veel zwaaien naar de kindertjes op straat!) later beginnen we te voet aan de klim de berg op. Het eerste stuk is nog pad te noemen, maar het tweede deel wordt het al echt klimmen door de jungle en klauteren over rotsblokken. Als er inmiddels een nieuwe waterval is gecreëerd door het zweet van onze ruggen komen we bij de beloning, een heerlijk verkoelende poel, onderaan de watervallen. Niet hoog, maar zeker een mooi plaatje in de jungle. Na een poosje pootje baden in het koele water en op adem komen dalen we weer af en beginnen de terugreis. Als we eenmaal weer op de kustweg zitten is het inmiddels schemerdonker en dat levert natuurlijk weer prachtige plaatjes op van Nha Trang bij nacht. De stad, maar juist ook de zee biedt bij duister een waanzinnige aanblik door de tientallen vissersbootjes die allen verlicht een stuk uit de kust liggen. Het lijkt wel een tweede stad in de zee.

Terug in Nha Trang eten we lekker (heet! Ja Irene.. :-) ) en besluiten onze vermoeide voeten een lekkere massage te laten geven, heerlijk na zo'n lange dag. Dat we gescheiden worden bij binnenkomst lijkt voor ons alleen jammer, maar blijkt opzet. De geboden 'extra service' sla ik beleefd af...

28-06-2014: Met opnieuw een lekker ontbijtje (Eggs Benedict, Geke) beginnen we een nieuwe dag. Nog steeds op de tweewielers besluiten we dichter bij huis te blijven en lekker door de stad te gaan toeren. Ook hier kan het hectisch zijn op de weg, net als in HCMC. Met gezond verstand, niet te hoge snelheden en de duim constant bij of op de toeter laveren we er moeiteloos tussendoor. Op de kruisingen geldt: de grootste wint en de hardste toeter maakt het meeste indruk. De onze zijn lekker luid, dus da's mooi.

We bezoeken onze eerste pagode. Hij is niet heel groot, maar zoals allemaal prachtig gedecoreerd. Buddha mag uiteraard niet ontbreken, en deze heeft er twee. Eentje slaapt, en de ander waakt, 25 meter hoog, over de stad. De volgende stop is ook religieus, de tempel, ook wel Cham Towers genoemd. Hier worden verschillende Goden aanbeden in verschillende gebedshuizen. Elke toren heeft zijn eigen specifieke God. Toevallig wonen we een gebed bij van een lokale dame; erg indrukwekkend.

Next stop: Ho Chon uitkijkpunt. Die valt echter lichtelijk tegen, wat ook weer typisch Vietnamees is; iets 'maken' van niets.. Dan toeren we nog een beetje rond, verdwalen half, maar het strand en de boulevard zijn nooit echt ver weg. Voor het avondeten maken we de balans op, en komen tot de conclusie dat we verder moeten gaan. Nog een dag hier blijven is zinloos, want het is geen strandweer (veelal bewolkt maar wel heet, dus benauwd) en de must-sees hebben we gezien.

Dit houdt in dat er weer even een knoopje doorgehakt moet worden. Waar gaan we heen en hoe? Het idee om een stuk per scooters te doen valt (voor nu) af. De eerder beschreven highway 1 is gewoon geen optie voor 200 kilometer, en een andere weg... tja.. nou.. Die is er niet!

We besluiten de richting van Danang / Hoi An op te gaan, zo'n 250 km noordwaarts. Trein lijkt de makkelijkste optie, dus we scooteren langs het station. De enige tickets op korte termijn zijn voor de trein van de volgende ochtend 05:30u, vroeg uit de veren dus! We kopen de tickets, slaapcoupé, zodat we ook een beetje kunnen ontspannen tijdens de 10(!)-uur durende reis.

En zo zit/lig ik hier dus nu, zondagochtend vroeg, dit stukje te tikken met uitzicht op de Zuid-Chinese zee vanuit onze coupé en een kopje lekkere Vietnamese koffie (Laus, zo lekkere koffie hier!). De plannen bij aankomst zijn nog niet geheel vastomlijnd. Maar dat komt wel goed!

Wiebelende treingroeten van Sim en Har