Op de markt is je Dong een Euro waard

11-07-2014
Vandaag is weer een reisdagje, op weg naar wat het laatste hoofdstuk van onze reis wordt. We vliegen terug naar het zuiden, naar de Mekong Delta, en wel naar de hoofdstad van de regio, Can Tho. We staan bijtijds op om de vlucht nog te regelen, in te pakken en nog even op het gemak te ontbijten. Dan volgt een warm afscheid van de mensen die voor ons klaarstonden toen Simone zo ziek was. Met vier man sterk staan ze voor de deur om ons uit te zwaaien als de taxi vertrekt.

De vlucht is geen pretje, maar rond 15:00 staan we in de aankomsthal. We besluiten aldaar even een kopje koffie te nemen en een hotel te zoeken via internet. Als we dat hebben gedaan en we een uurtje later naar buiten lopen wacht ons een verrassing: in plaats van de gebruikelijke strijd van de taxichauffeurs om het ritje staat er... niemand! Het luchthaventje blijkt om vier uur te sluiten, en de taxichauffeurs vertrekken naar de stad. We laten er eentje bellen en staan zo 20 minuutjes later alsnog voor ons hotel. Dit blijkt een tandje meer luxe dan de prijs deed vermoeden en we genieten van de hoffelijkheid van het personeel, de prachtige lobby en het uitzicht op de stad en de rivier vanuit de skylounge op de tiende etage. Hier zakken we lekker door met heerlijk eten, biertjes en cocktailtjes, terwijl de zon in de Mekong-rivier zakt.

12-07-2014
Tijd voor onze eerste verkenning van de stad. We doen lekker rustig aan en slenteren op onze gemakje naar de boulevard, waar we gelijk worden aangesproken om een tochtje over het water te maken. We houden de boot nog even af (haha) en lopen eerst nog even op ons gemakje door, langs een enorme Ho Chi Minh (uiteraard, waar niet?) en de vele straatwinkeltjes en souveniershops. Wat opvalt is dat het extreem rustig is, er lopen nauwelijks toeristen, en ook weinig locals. Zo trekken we behoorlijk de aandacht en meer dan waar ook worden we af en toe nagestaard. We worden weer op de foto gezet en kindjes zwaaien regelmatig even naar ons.

We bewegen ons toch maar eens richting de haven voor een boottochtje. In plaats van een standaard toeristenboot zoeken wij een lokale mevrouw die een klein bootje heeft waar ze staande in kan roeien. Ze heeft gelukkig voor haar ook een motortje. Engels spreken doet ze net zo abominabel als onze eerdere vriend Thanh, maar met handen en voeten is de vriendschap is snel gesloten.

We varen snel de honderden meters brede rivier op voor een mooi tochtje, en het briesje op onze huid is heerlijk! Als we dan een zijtak van de rivier invaren wordt het echt jungle. De bomen en takken staan zo schuin dat ze een natuurlijke tunnel vormen, en enorme partijen waterplanten reduceren de breedte van de stroom tot hooguit een meter of drie. Krokodillen zouden er moeten zitten, maar worden (gelukkig) niet gezien.

Als we weer terug varen de grote rivier op, zet onze schipster even de motor uit, zodat we een mooi plaatje kunnen schieten. Als ze hem vervolgens weer wil aanzetten is er geen beweging meer in te krijgen. Geen nood, want onze stuurvrouw is ook nog een handig mecanicien en uit een Pringles-busje onder haar bankje komen allerlei gereedschappen die ze kan gebruiken. Haar conclusie; de motor moet even afkoelen. Wij maken ons geen zorgen en genieten van het water en het briesje. Inderdaad, na verwoede pogingen slaat de motor weer aan en tuffen we terug richting de haven. Spelende kinderen gaan nog even goed stoer staan op de kade voor de foto, en we zwaaien wat af.

Eenmaal terug in de stad hobbelen we nog een beetje rond over de oude markt, waar we wat leuke souveniertjes scoren. We nemen ook een kijkje op de centrale markt, maar daar zijn we net te laat voor, de meeste kraampjes zijn al opgeruimd.

Voor bedtijd skypen we nog even met Koos en Irene, en daarna ook met Laurens, Mariska en Linn. We slapen heel erg op tijd, want de wekker gaat vroeg...

13-07-2014
04:45.. Jawel, jullie lezen het goed. Om 05:30 vertrekt onze stuurvrouw/mecanicien met ons naar de 'floating market'. Zodoende staan we nog voor zonsopgang naast ons bed, krijgen mee dat Oranje beslag legt op het brons en begeven ons naar de haven.

De floating market is precies wat de naam doet vermoeden; een enorme verzameling bootjes die allerlei producten aanbieden. Groente, fruit, gedroogde etenswaren en natuurlijk vis! De consumenten varen er in kleine bootjes zoals die van ons tussendoor en doen hun dagelijkse boodschappen. Een wondere wereld op het water! We varen er tussendoor en leggen aan bij een drijvend restaurantje waar we lekker ontbijten. Noodlesoep natuurlijk, want dat hoort zo hier. We varen nog een keer over de markt, en onze kapitein scoort twee ananassen (omgerekend 30 cent) die we heerlijk oppeuzelen, terwijl we de 'Salmon River' opdraaien. Hier gaat het weer echt door de bush en we krijgen een prachtig beeld van het leven op en rond de rivieren, stroompjes en moerassen in het binnenland. Waar de 'Salmon River' zijn naam aan verdient weten we nog steeds niet. In ieder geval niet aan de hoeveelheden zalm, want die zien we niet...

Terugvarend door de stad komen we langs de markt waar we de dag ervoor te laat waren, en we vragen om daar af te mogen stappen. We bedanken onze stuurvrouw, en hopen dat we haar twee goeie dagen hebben bezorgd. Over de markt is weer een belevenis. Honderden stalletjes met eten, en nog veel meer mensen die er tussendoor krioelen. We zien ook lugubere zaken, zoals halflevende vissen in een teiltje en kikkers die al levend ontdaan worden van hun vel. Dan maar even de andere kant opkijken, want het is hier allemaal normaal.

De markt heeft ook veel mooie kanten, want minder toeristisch dan dit wordt het niet. We worden aangekeken, maar iedereen vindt het prachtig dat we een kijkje in hun échte leven komen nemen. We struinen er een uurtje rond, snuiven de geuren en de atmosfeer op, om vervolgens neer te zakken op een terrasje voor thee en koffie. 10 uur, en we hebben er al een hele dag op zitten!

In de middag bezoeken we nog een mooi klooster, midden in de stad. We lopen er bij toeval tegenaan en glippen naar binnen. Prachtige gebouwen, afgewerkt met goud en met vredige (jonge!) boeddhistische monniken. Simone smelt voor de drie hele jonge kittens die er rondhupsen, waarvan er één enthousiast met het touwtje van de camera begint te spelen.

We wandelen nog wat rond door de stad, maar als de regen, die al de hele dag in de lucht hing, eindelijk begint te vallen gaan we terug naar onze thuisbasis en brengen de avond heerlijk relaxed door. De vroege wekker heeft zijn tol geëist...

Morgen gaan we verder. De laatste stop voor we terugkomen in Ho Chi Minh City, waar dit avontuur begon. We gaan nog naar Vinh Long, zo'n 30 kilometer oostwaarts. Hier willen we nog twee dingen doen: een kookcursus en een homestay-verblijf, waarbij je bij mensen thuis in kleine hutjes of iets dergelijks slaapt. Dit moet een mooi sluitstuk worden, dus jullie hebben nog een verslag van ons tegoed.

Groetjes uit 'the Ricebowl of Vietnam', de Mekong Delta!