Elfjes & windkracht twaalf

Wo 16-10
In ons blokhutje worden we heerlijk wakker. Geen regen die op het dak tikt, alleen nog af en toe een windvlaag. Dat moeten we kunnen overwinnen, lijkt ons... We gaan vandaag onze weg vervolgen richting het zuidoosten. Via een aantal bezienswaardigheden en de stad Vík zal Kirkjubæjarklaustur onze bestemming worden. Lekker scrabble-woordje trouwens.

Vol goede moed weer op pad dus, en we stoppen eerst bij een waterval. Zoals jullie wel door hebben stikt het ervan en ik heb al eens bedacht dat het in IJsland onmogelijk moet zijn om je verder dan 5 kilometer van een waterval te bevinden.
Die van vandaag heet Skógafoss en is een grote jongen van zo’n 60 meter hoog en 25 breed. Gelukkig hebben we het stukken beter dan gisteren en spenderen wat tijd aan de voet én bovenaan de waterpartij. Slechts wat druppels van de spray én een almaar aantrekkende wind gaat veel beter dan de slechte omstandigheden van een dag eerder.

Als we verder gaan heeft de windkracht inmiddels toch weer niveau ‘stormachtig’ bereikt en het VW Polo’tje is af en toe een speelbal van de harde vlagen. Het vervelende hieraan is dat het volgende ‘agendapunt’ geschrapt wordt. We wilden een oude, gecrashte Dakota opzoeken. Het probleem is wel dat het ding zo’n vier kilometer wandelen over een zwart strand van vulkanisch zand van ons vandaan ligt, en je met stormachtig weer als dit compleet gezandstraald wordt. Geen goed plan dus.

Dit zorgt dat we verder doorrijden richting Vík, het uiterste zuiden van het land. Hier ligt een grote baai,
Dyrhólaey, die omringd is door zwarte stranden, enorme rotspartijen en grotten. Als we stoppen aan de westkant van de baai is de wind aangewakkerd tot orkaankracht. We trotseren de wind voor een prachtig zicht op het spel dat water en land met elkaar spelen in dit weer. We leunen tegen de wind in, worden nat door de enorme golven en maken mooie foto’s. Als we doorrijden naar Reynisfjara, de andere kant van de baai, doen we het nog eens dunnetjes over, alleen hier worden we (alsnog) gezandstraald op het strand. Buiten dat zien we hier nog twee grotten van basaltzuilen. Na deze uitwaaisessie’s hebben we wel een kop warme koffie verdiend, voordat we het laatste stukje gaan rijden. We overnachten zoals gezegd in Kirkjubæjarklaustur om de volgende dag op pole position te beginnen aan een nieuwe etappe. We sluiten de avond af met heerlijke IJslandse Fish ‘n chips bij de lokale bar.

Do 17-10
Een flinke rit op het programma, dus we staan bijtijds op en doen het met een tankstation-ontbijtje vandaag. Gelukkig kun je hier op elke straathoek een bak skyr kopen; IJslandse dikke yoghurt, in Nederland inmiddels ook welbekend. Dit en een bak koffie zijn een prima bodem voor de eerste uurtjes. We rijden naar Fjaðrárgljúfur, een canyon midden in de vallei, uitgesleten door een vroegere uitbarsting. Hier brengen we een uurtje of anderhalf door met het adembenemende landschap in ons opnemen. We snappen meer en meer dat de lokale bevolking heilig overtuigd is van het bestaan van feeën, elfjes en trollen. In deze af en toe sprookjesachtige omgevingen móeten wel mythische wezens ronddwalen.
Dat geldt ook voor onze tweede stop van de dag, Dverghamrar. Dit is een kleine rotsformatie en door de mystieke ligging halverwege een heuvel bij een waterval gaat het verhaal dat dit het thuis van de dwergen zou zijn. We lopen er stilletjes tussendoor om ze maar niet teveel te storen... helaas spotten we er dus ook niet eentje.

Dan volgt een flinke run van 100 kilometer naar de Fjallsárlón en Jökulsárlón. Dit zijn twee meren waar het ijs wat afkalft van gletsjers in valt. Dit betekent dat er grote en kleine schotsen met ijs in drijven, wat een prachtig beeld geeft met de enorme gletsjers op de achtergrond. En prachtig ís het! Het eerste, kleine gletsjermeer is slechts met twee kleine ijsbergjes gevuld, maar bij de tweede hebben we meer mazzel. Honderden bergen met ijs in een enorm meer. Zo’n tien daarvan zijn gigantisch. Sommigen zijn spierwit met blauwachtig ijs er doorheen. Anderen hebben ook flinke stukken zwart en zijn als het ware dooraderd. Het is al een magisch gezicht, en als op een zeker moment nog even kort een zeehond zijn kop boven water uit steekt is onze dag volmaakt. We lopen er uren rond voor we onder het genot van een lokaal kreeftensoepje de zon in het meer zien zakken. We rijden nog een klein stukje door en overnachten vandaag in Höfn.

Vr 18-10
IJsland is, net als andere Scandinavische landen, een land van fjorden. Vandaag volgt onze eerste kennismaking daarmee. Eerst bezoeken we nog een ‘Vikingdorp’ aan het strand bij Höfn. Dit dorp is ooit nagebouwd ten behoeve van filmopnames. De film kwam er nooit, maar het dorp bleef staan en vormde een waarheidsgetrouwe recreatie van de levenswijze in die tijd. Ook de setting op het zwarte strand en tegen de achtergrond van een heuvel maakt het een mooi plekje. Op het puntje van de kust staat ook nog een NAVO radarbasis.

Nadat we hier klaar zijn duiken we weer de weg op. We rijden een prachtige kustroute richting de oostelijke fjorden. Het asfalt slingert zich over de rotsen en onthult ons het ene na het andere vergezicht. We vergapen ons aan de ruige kustlijn en doen het lekker op ons gemak zodat we alles goed kunnen zien. Lunchen doen we halverwege op een mooi plekje langs de kust met uitzicht op een bijzondere rots, midden op het strand. Mét handschoenen aan, dat dan weer wel.

Dan begint het echte werk. De fjorden kringelen voor ons uit en de uitzichten worden alsmaar mooier. Regelmatig stoppen we voor een foto en nog vaker om alleen maar gewoon te genieten van de prachtige omgeving. Helderblauw water en duizelingwekkende afgronden, hoge pieken bedekt met sneeuw; IJsland is rijkelijk voorzien toen het natuurschoon werd verdeeld. We kunnen op een zeker moment ruim 100 kilometer besparen als we de Öxi-pas nemen. Deze weg staat echter bekend als een van de gevaarlijkste van het land omdat hij smal en niet verhard over een hoge berg leidt. We kiezen dus toch maar voor de mooie kliffen en uurtje langer rijden langs de kust.

Als we uiteindelijk Egilsstaðir bereiken, waar we in een bungalow aan het meer verblijven, koken we zelf een lekker maaltje. We doen nog een poging om het noorderlicht te zien, maar het blijkt toch niet helder genoeg vandaag.