Wat souk je?

31-05 (vrijdag)
Na mijn blog te hebben getikt en een aantal telefoontjes te hebben gepleegd dan eindelijk de stad in gegaan. Vanaf mijn hotel hoef ik alleen maar een hoekje om te lopen om bij de standplaats van ‘petits taxi’s’ terecht te komen. Met een taxi, voor zo’n twee euro, ben je met vijf tot tien minuten op het Jeema el Fna-plein.
Hoewel ik me nog herinnerde hoe het eruit zag van vorig jaar, heeft niets me kunnen voorbereiden op de warmte, het stof, het nasale geluid van de Fes en de geuren. Het was alsof ik een flashback had en tegelijkertijd een klap in mijn gezicht kreeg. Daarom ben ik eerst maar gaan lunchen op het dakterras waar Harald en ik vorig jaar veel kwamen. Na een heerlijke ‘salade Nicoise’ en een ‘thé a la menthe’ voelde ik me genoeg opgepept om de souks in te lopen.
Uiteindelijk heb ik maar een klein halfuurtje rondgelopen. Het was natuurlijk vrijdag, de vrije dag van moslims en de dag waarop ze uitgebreid gaan bidden en eten. Daarom waren er zo aan het eind van de middag ook maar weinig toeristen en werd ik flink lastiggevallen, wat hier gelijk staat aan continu opdringerig worden aangesproken. Ik heb een mooie deal kunnen sluiten voor een paar zonnebrillen voor Harald en mij. Dat had ik vorig jaar bij hetzelfde tentje gedaan, maar Har was op mijn zonnebril gaan zitten. En zeg nou zelf, waar in Nederland betaal je vijftien euro voor een paar hele stevige zonnebrillen? Na dit “succes” heb ik de souks achter me gelaten. Het was wel weer genoeg spanning voor een dag.

01-06 (zaterdag)
Eigenlijk een hele saaie dag. Ik ben het afgelopen jaar nogal druk geweest met school en allerlei andere zaken. Doordat de blokken van school naadloos in elkaar overlopen, had ik geen fatsoenlijke vakantie meer gehad om bij te komen. Dat heb ik vandaag dus gedaan. Wat research gedaan, geslapen, een hamburger gegeten (die hier toch écht anders smaakt dan thuis) en lekker bijgekomen. Saai voor jullie, maar héérlijk voor mij!

02-06 (zondag)
Ik wilde naar het ‘Festival Artisanale’. Een soort braderie die tot en met 9 juni wordt gehouden in Marrakech. Tegenover een winkelcentrum en naast een park staan grote witte tenten. Dat was alles wat ik ervan wist. Had ik maar doorgevraagd bij mijn taxichauffeurs de vorige dagen. Het “festival” bleek gewoon een doodordinaire markt te zijn. Omdat op zondag veel winkels dicht zijn, nog zo’n gekke gewoonte hier: ze zijn op zondag en op vrijdag dicht, wagen veel toeristen zich niet aan het shoppen op zondag. Ik was dus de enige toerist die er rondliep. Je kunt je voorstellen hoe vreselijk ongemakkelijk ik me voelde met al die ogen op me gericht. Snel wegwezen dus!
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar een plek om te lunchen. Ik heb het hier veel over lunch, dat komt omdat ik mijn dag moet indelen naar de momenten van het eten. In het hotel zijn er gezette tijden om te ontbijten en te dineren en ik moet mijn lunchtijden in de overlappende tijdsperiode inplannen. Lunch is dus het enige compleet flexibele gedeelte van mijn dag!
Ik dacht richting het Jeema el Fna-plein te lopen en hoopte onderweg een leuk restaurant tegen te komen. Uiteindelijk ben ik helemaal tot aan het plein gelopen. Ter illustratie: het is hier 44 graden en het was zo’n halfuur, drie kwartier lopen. Onderweg veelvuldig lastiggevallen door de Marokkaanse mannen - hebben die niets beters te doen?
Op de terugweg ben ik langs de pedicure gegaan. Dat bleek nog moeilijker dan je zou verwachten. Ze hebben hier namelijk veel beautysalons, maar ze waren bijna allemaal dicht. Ik schrijf een artikel over hammams en beautysalons, dus dit was allemaal ‘for the sake of research’, heel vervelend! Uiteindelijk kwam ik terecht bij een kleine salon waar Nadía, slechts een halfjaar ouder dan ik, mijn voetjes heerlijk verwende en ook mijn handen pamperde. Na deze opkikker was ik beter bestand tegen het constante ,,Pssssst! Hé meisje!” (maar dan op z’n Marokkaans natuurlijk”. Al heb ik wel bijna op het punt gestaan een paar brutale Marokkanen en flinke tik op hun neus te geven toen ze me niet met rust lieten. Als blonde vrouw met blanke huid val je hier gewoon op als je in je eentje bent. Ondanks het feit dat de mannen je niet aanraken, is het wel heel vermoeiend om de hele dag te worden aangesproken. Op een gegeven moment heb ik dan ook gezegd: ,,Ik wil NIET in je taxi, NIET worden aangesproken, NIET vertellen waar ik vandaan kom OF wat mijn naam is en ik wil al helemaal niet dat je kusgeluidjes maakt of naar met fluit alsof ik een hond ben! Laat me met rust!’’ Volgens mij straalde ik dit ook uit, want hierna werd ik niet meer lastiggevallen. Dat is dan ook weer duidelijk ;-)